بررسی بازی Sayonara Wild Hearts – ضربان قلب‌های ناآرام

تک تک این قطعات موسیقی با حال و هوای لوکیشنی که مرحله در آن قرار دارد و حتی با اسم مراحل بازی همخوانی دقیقی دارد. بازی از هیجان شروع می‌شود و گاهی به خشم، نوستالژی، انتقام و… نیز می‌رسد و باز موسیقی است که تمامی این حس‌ها را برای گیمر بازآفرینی می‌کند. مراحل کوتاه بازی، چالش برانگیز هستند و اگر بخواهید با دقت چشم و حرکات فرز دستتان آنها را رد کنید، سخت در اشتباهید و برای بار سوم و با تاکید بیشتر می‌گویم که باید، باید، باید به موسیقی بازی گوش دهید. سعی خود را بکنید Sayonara Wild Hearts را با هدفون‌ تجربه کنید و آنگاه متوجه می‌شوید که گاه با چشمان بسته هم می‌توانید بازی را پیش ببرید اما این ظلم را به خود نکنید.

گرافیک بازی به معنای شگفت انگیزی جذاب است و با اینکه از سطح کیفی بصری بازی‌های امروزی به هیچ وجه برخوردار نیست اما استایل هنری خاص آن (که کمی تا قسمتی آدمی را یاد انیمه‌ها می‌اندازد) به شدت با اتمسفر بازی همسو و هم‌نظر است. در واقع باید اعتراف کرد که تمامی اجزای Sayonara Wild Hearts یک هماهنگی بسیار کنترل شده‌ای دارند و خالق آنها با نظم و ترتیب بسیار خاصی آنها را آفریده است.