بررسی بازی The Witcher 3: Wild Hunt – Complete Edition

وقتی که ویچر ۳ سال ۲۰۱۵ منتشر شد، اصلا فکر نمی‌کردم که سی‌دی پراجکت یکی از بهترین بازی‌های یک دهه پس از خودش را منتشر کند. اما حالا پس از گذشت نزدیک به ۸ سال، ویچر ۳ آپدیت نسل بعدی خودش را برای پی‌سی و کنسول‌ها دریافت کرده. اما آیا تجربه این بسته‌بندی خوش‌رنگ و لعاب تحت عنوان The Witcher 3: Wild Hunt – Complete Edition ارزش ماجراجویی دوباره با گرالت و سیری را دارد؟ با بررسی مجله ای سی بلاگ همراه باشید.

خوشبختانه چیزی که ویچر ۳ را به بازی ماندگاری تبدیل کرده، پرفورمنس خیلی فوق‌العاده آن نیست، چرا که بازی همان روزهای اول عرضه، یکی از بازی‌های بدنام نسل هشتمی بود که با ده‌ها گیگ آپدیت بالاخره به چیزی که امروز می‌بینیم تکامل پیدا کرده است. چیزی که می‌توانیم به آن امید داشته باشیم، بهبود یافتن پرفورمنس بازی نسبت به حال حاضر است. در حال حاضر، ویچر ۳ را می‌توانید روی پی‌سی بدون آن آپدیت جدید بازی کنید یا حتی نسخه بازی را از دایرکت ایکس 12 به دایرکت ایکس 11 تغییر دهید تا تجربه بهتری داشته باشید. هر چند که این کار، تا حد زیادی بازی را از اتفاق زیبایی که برای آن افتاده دور می‌کند، اما حداقل با یک نسخه به شدت با ثبات‌تر نسبت به نسخه نسل جدید طرف خواهید بود.

اتفاقی که در آپدیت نسل جدید ویچر ۳ افتاده و تجربه بازی را به صورت زیرپوستی تغییر می‌دهد، زاویه دوربین جدید است. اگر یک سیو جدید از ویچر ۳ بسازید، متوجه می‌شوید که زاویه دوربین بازی حالا به گرالت نزدیک‌تر شده است. در حالی که تا پیش از این، دوربین بازی طوری بود که حتی پاهای گرالت به طور نسبتا کامل داخل قاب بازی قرار می‌گرفت، حالا زاویه دوربین بازی از کمر به بالای گرالت را در زاویه‌ای بسته‌تر نمایش می‌دهد. این زاویه دید بسته‌تر، حالت سینمایی‌تری به بازی داده و مخصوصا وقتی که بازی وارد مبارزات می‌شود، کاملا وزن ضربات و حمله‌ها را حس می‌کنید. البته مبارزات بازی حالا نسبت به قبل کمی سخت‌تر شده‌اند، چرا که با این زاویه دید بسته‌تر و چرخش آهسته‌تر، حالا تعداد کمتری از دشمنان را می‌توانید در آن واحد مدیریت کنید. این زاویه دوربین مثل خیلی از چیزهای دیگری که به بازی اضافه شده، قابل شخصی‌سازی است و می‌توانید آن را به حالت اصلی برگردانید.

سینمایی‌تر شدن بازی صرفا در گیم‌پلی بازی مشهود نیست و حالا چهره‌ها هم کمی حالت بهتری پیدا کرده‌اند. هر چند که چهره شخصیت‌های ویچر ۳ همچنان داد می‌زنند که یک بازی قدیمی با پوسته‌ای جدید را بازی می‌کنیم، اما حداقل می‌توان کمی بهتر با بازی کنار آمد. با تمام این‌ها، سازنده‌ها سعی کرده‌اند تا روی جزئیاتی مثل شخصیت‌های رندوم داخل شهرها و تنوع چهره آن‌ها کار کنند. مواردی که نه فقط ویچر ۳، بلکه خیلی از بازی‌های دیگر با توجه به محدودیت‌های سخت‌افزاری در برابر با پتانسیل کنسول‌های نسل هشتمی، نمی‌توانستند آن‌ها را قبلا پیاده کنند.

چیزی که در ویچر ۳ ثابت مانده، خشونت قابل توجه بازی چه روی کاغذ و چه در عمل است. سیستم مبارزات بازی تقریبا ثابت مانده، اما یک تغییر خیلی کوچک، تاثیر بزرگی روی جریان یا flow مبارزات بازی گذاشته است. ویچرها در دنیای کتاب‌ها، می‌توانند جادو کنند و بخش مهمی از هویت و قدرت آن‌ها در تسلط روی جادوهای قدرتمند ۹گانه‌شان است. این جادوهای مختلف در قالب Sign به اصطلاح Cast یا اجرا می‌شوند که داخل بازی اصلی با یک کلید قابل دسترسی بودند و یک چرخ (مشابه بازی‌های GTA یا Red Dead Redemption 2)‌ باز می‌شد که می‌توانستید آن‌ها را انتخاب کنید. در ویچر ۳ و کلا فرنچایز بازی‌های ویچر فقط ۵ جادوی مختلف قابل اجرا هستند که البته قدرت خیلی زیادی دارند.

مشکل بازی اصلی این بود که برای اجرای این جادوها و جابه‌جایی بین آن‌ها، حتما باید یک کلید را نگه می‌داشتید تا بتوانید بین جادوها جابه‌جا شوید. این مسئله در بازی‌ای مثل GTA مشکلی نیست چون جادویی وجود ندارد و کنترل جادوهای گرالت کاملا مستقل از شمشیر و سلاح‌ها سرد اوست. در آپدیت جدید، حالا قابلیت جدیدی تحت عنوان Quick-Cast به بازی اضافه شده که به بازیکن این اجازه را می‌دهد تا با یک دکمه، جادوی مورد نظر خودش را انتخاب کند. این اتفاق خیلی بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کنید روی سرعت و ریتم بازی تاثیر گذاشته و حتی اگر به حالت قبلی عادت کرده باشید، خیلی زود متوجه می‌شود که حالت جدید، به شما کنترل بهتری روی مبارزات گرالت می‌دهد.