بررسی بازی Trek to Yomi

بازی Trek to Yomi یکی از جدیدترین محصولات ناشر عجیب و غریب همیشگی یا Devolver Digital است و توسط استودیویی تولید شده که مجموعه بازی‌های Shadow Warrior را در کارنامه خود دارد. بازی‌های شدو واریر به تمرکز روی زاویه دوربین اول شخص، بزرگنمایی‌ها و صحنه‌های اکشن شلوغ شهرت دارند و Trek to Yomi هم با وجود اشتراکاتی که با تمام این مسائل دارد، راه خودش را از همان ابتدا جدا می‌کند.

وقتی بازی برای اولین بار معرفی شد، دوربین دو بعدی بازی و سیستم مبارزات نسبتا عمیق بازی در تریلر اول چشم من را گرفت. خوشحالم که حالا پس از تجربه بازی، این دو مورد دقیقا جزو نکات قوت بازی هستند و می‌توان به آن دل خوش کرد. اما آیا همین موارد به تنهایی برای لذت بردن از بازی کافی هستند؟ مسلما نه.

بازی Trek to Yomi قصه شخصیتی به نام هیروکی را بازی می‌کند. در ابتدای بازی می‌بینیم که روستای محل زندگی هیروکی مورد حمله تعدادی افراد ناشناس قرار می‌گیرند و در ادامه، او باید از محل زندگی خود دفاع کند و در یک مسیر انتقام‌جویانه قرار بگیرد. قصه بازی از المان‌های مختلفی از تاریخ و فرهنگ ژاپن، به خصوص دوره ادو الهام گرفته است. این موضوع باعث شده تا خیلی از نکات و اشارات بازی به مسائل فرهنگی و تاریخ ژاپن باشد.

در قدم بعدی، سیاه و سفید بودن بازی همان چیزی‌ست که امضای بازی Trek to Yomi محسوب می‌شود. طبیعتا تاثیر گرفتن از آثاری مثل فیلم‌های صامت دهه ۲۰ یا ۳۰ میلادی و آثار کارگردانانی مثل آکیرا کوروساوا روی جهت‌گیری هنری این بازی بی‌تاثیر نبوده است. سازندگان بازی با هدف غرق کردن مخاطب در یک تجربه ویدیوگیمی هنری، از یک سبک گرافیکی خاص و البته چالش‌برانگیز کمک گرفته‌اند. سیاه و سفید بودن بازی چیز عجیبی نیست چرا که کمتر از دو سال پیش، بازی Ghost of Tsushima با یک حالت کوروساوا مود آن را ارائه داد و واقعا هم تجربه برجسته‌ای از یک بازی شرقی محسوب می‌شود.

اما تفاوت یک بازی خیلی سربسته و کم‌عمق مثل Trek to Yomi با آثاری که روی سیستم مبارزات خود مانور سنگینی می‌دهند، همین جا مشخص می‌شود. در حالی که Trek to Yomi سیستم ضدحمله خاص خودش را برای هر دشمن پیاده می‌کند و نیاز به دقت، تمرین و زمان‌بندی خاصی برای اجراست، بازی‌هایی مثل بلادبورن، دارک و سولز و حتی Dead Cells که سیستم‌های مبارزات نسبتا ساده‌ای دارند اما با تمرین به دست می‌آیند، تکرارپذیری بالایی هم دارند. به این ترتیب، بازیکن با ساعت‌ها تجربه مجدد بازی و تمرین با دشمنان مختلف، استاد هر اسلحه می‌شود و روبرو شدن با دشمنان مختلف را جذاب می‌بیند. این اتفاق در بازی Trek to Yomi نمی‌افتد چرا که بازی پس از به پایان رسیدن بخش داستانی، دلیل کافی را برای بازگشت به بازیکن نمی‌دهد.

خلاصه بگم که …

بازی Trek to Yomi قطعا برای هر مخاطبی ساخته نشده. از قصه‌های که نه آن‌قدر تاریخی است و نه آن‌قدر پایبند به فرهنگ شرق تا ایرادات ریز و درشتی که ناشی از زمان ناکافی برای توسعه بازی بوده است. بازی Trek to Yomi را در صورتی که گیم‌پس دارید یا با تخفیف خوبی تهیه می‌کنید، از دست ندهید

می‌خرمش

Trek to Yomi یکی از زیباترین ادای دین‌ها به آثار شرقی، از جمله سینمای صامت دهه ۲۰ میلادی است. اگر به فیلم‌سازهایی مثل کوروساوا یا تاریخ و فولکلور ژاپن علاقه دارید، این بازی دو بعدی سیاه و سفید را از دست ندهید

نمی‌خرمش

بازی Trek to Yomi به شدت از لحاظ تکرارپذیری و کم‌عمق بودن سیستم مبارزات رنج می‌برد. با این که تنوع دشمنان بازی بالاست، بازی گاهی آن‌قدر کند و خسته‌کننده می‌شود که واقعا یک بار بازی کردنش هم ممکن است برای خیلی‌ها منطقی نباشد