برسی بازی Paper Mario: The Origami King – بوی بازی، بوی جنگ، بوی کاغذ رنگی
مراحل بازی از دنیاهای آشنا و سرسبز ماریو را شامل می‌شود و به دریاها و کشتیرانی نیز ختم می‌شود. مکان‌های جدیدتری مانند خانه نینجاها و… نیز در بازی حضور دارد که نبردها در این مکان‌ها چالش‌های خود را دارد و گیم‌پلی بازی کاملا به مرحله‌ای که درون آن قرار دارید وابسته است.
تنوع دشمنان و مراحل از دیگر ویژگی‌های چشم‌نواز بازی است که باعث وجود تنوع در بازی می‌شود. می‌خواهم اعتراف کنم پرتاب کاغذ رنگی‌هایی که در تمام مراحل بازی همراه شما هستند (و چاله چوله‌ها را پر می‌کنند) هر باز مرا به وجد آورده و مانند بچه‌ای که با کاغذهای رنگی ذوق زده می‌شود، دلم خواسته تا دائم و دائم آنها را به در و دیوار پرتاب کنم و دنیای بازی را رنگی رنگی کنم.
Paper Mario: The Origami King یکی از بهترین بازی‌های نقش آفرینی امسال است و بهترین عنوان در سری Paper Mario نیز به حساب می‌آید (هرچند عنوان Paper Mario: The Thousand-Year Door برای کنسول گیم‌کیوب نیز می‌تواند در جایگاه بهترین سری قرار بگیرد). ماریو در بازی جدید خود یک پوست اندازی عجیب و غریب کرده که برای ناآشنایان با این سری در ساعات اولیه بسیار نامانوس است ولی خیلی زود کاری می‌کند تا هر گیمری با گیم‌پلی و دنیای عجیب بازی انس بگیرد. استفاده از برخی ویژگی‌های فیزیکی کنسول سوییچ تا حدی جالب از آب در آمده هرچند در این زمینه هم کم‌کاری شده ولی می‌توان با ارفاق از این نقص رد شد.
ماریو کاغذی جدید عنوان بی‌نظیری است که بار دیگر ثابت می‌کند پتانسیل‌های زیادی در این شخصیت و دنیایی که یک تاریخ تقریبا ۴۰ ساله دارد قرار گرفته و می‌توان با کمی خلاقیت از این پتانسیل‌ها بهره جست. نینتندو نبوغ خود را در داستان‌سرایی نشان نمی‌دهد بلکه گیم‌پلی درگیرکننده و شگفت انگیزی را خلق می‌کند که هر نقص دیگری را زیر سایه عظمت خود قرار داده و بازی را تبدیل به یک تجربه لذتبخش برای همگان می‌کند.
