نقد بازی Asterix & Obelix XXL 3 – یک خرسنگ با چند سایز کوچک‌تر

مدت زمان کوتاه بازی نیز از دیگر پسرفت‌های بازی نسبت به نسخه قبلی حساب می‌آید و عدم ارزش تکرار بازی، این زمان کوتاه را بیشتر متبلور می‌سازد. آسان بودن بازی نیز مزید بر علت شده که این موضوع بیشتر به چشم بیاید و داستان بازی که برخلاف آغاز آن بسیار آبکی ادامه می‌یابد، کششی برای ادامه بازی در گیمر ایجاد نمی‌کند.

تمام این موارد و نقاط ضعف وقتی پررنگ‌تر می‌شوند که به یاد بیاوریم بازی قبلی یعنی Asterix & Obelix XXL 2 در زمانی که عرضه شد (سال ۲۰۰۵) یک بازی اکشن پلتفرمر به روز و یا حتی پیشتاز نسبت به بقیه بازی‌های همرده خود بود. بازی سوم و جدید اما نه تنها پا به پای عناوین رقیب خود نمی‌ایستد بلکه توانایی ایستادگی در یک قدمی پشت آنها را ندارد و مسافت طولانی عقبگرد دارد. بازی Asterix & Obelix XXL 3 هیچ مزیت رقابتی (به جز دو نفره بودن بازی) درست و درمانی نسبت به نسخه ریمستر بازی پیشین در گیم‌پلی یا گرافیک خود ندارد و حتی از آن کوتاه‌تر هم بوده و کمدی کمتری دارد. اگر در زمان نوشتن نقد بازی قبلی، ابراز امیدواری کردم که سازندگان با عرضه قسمت سوم یک پلتفرمر ناب و امروزی را تحویل‌مان دهند، باید بدانیم که آرزوی بنده به قهقهرا رفته و برآورده نشده و صرفا شاهد یک بازی معمولی هستیم که می‌تواند هواداران آستریکس و ابلیکس را به وجد بیاورد.

در انتها باید گفت که بازی Asterix & Obelix XXL 3 در حالت تکنفره به شدت خسته‌کننده خواهد بود و تنها برگ برنده‌اش همان حالت دو نفره آفلاینش است که می‌تواند باعث خلق لحظاتی بامزه در کنار دوستتان باشد؛ اما این برگ برنده اصلا به تنهایی کافی نیست و تیم سازنده نباید فقط به آن بسنده می‌کرد. با عرضه این بازی نسبتا ضعیف نسبت به نسخه قبل، خیانتی به این دو کاراکتر فوق محبوب شده چرا که بعید می‌دانم دنباله دیگری در راه باشد و پرونده ساخت بازی‌های آستریکس و ابلیکس بار دیگر برای مدتی نامعلوم به خاک سپرده خواهد شد.