بررسی بازی Call of Duty Warzone 2
اولین مچ وارزون 2 برای من هیجان‌انگیز بود. با یکی از دوستانم وارد بازی شدیم، بعد از شکست دادن یک اسکواد دیگر به یکی از ساختمان‌ها وارد شدیم و در حالی که داشتیم آن جا را می‌گشتیم، یک اسکواد دیگر به ما حمله کرد. تمام سه نفر دیگر کشته شدند و من به عنوان نفر آخر، داشتم سعی می‌کردم تا شیلد خودم را با یکی از شیلدهایی که روی زمین مانده بود عوض کنم. اینونتوری بازی یک دکمه خاص دارد که باید آن را فشار دهید تا وارد آن شوید و بعد شیلد را انتخاب کنید. سعی کردم تا دکمه‌ها را از روی صفحه بخوانم و با دقت شیلد را انتخاب کنم و این وسط UI نه چندان خوش‌نام بازی من را هم قربانی خودش کرد. با یک چشم به هم زدن، حالا خودم را در صف انتظار گولاگ می‌بینم و راستش را بخواهید، صفر تا صد تبدیل شدن هیجان‌های بازی به اعصاب‌خردی در Call of Duty Warzone 2 است. با بررسی مجله ای سی بلاگ همراه باشید.
Call of Duty Warzone 2
امتیاز کاربران
-
امتیاز متاکریتیک
80
- ژانر
بتل رویالشوتر اول شخص - تاریخ انتشار
۲۵ آبان ۱۴۰۱ - پلتفرم‌ها
ایکس باکس سری ایکسایکس‌باکس وانپلی استیشن 5پلی‌استیشن 4پی‌سی - ناشر بازی
اکتیویژن - سازنده
اینفینیتی وارد - حالت بازی
چند نفره - درجه سنی بازی
مناسب برای ۱۷ سال به بالا
وارزون 2 پر از ایده‌های جدیدی است که اگر مثل ما باشید، انتظار می‌کشیدید تا زودتر آن‌ها را در بازی نهایی تجربه کنید. قابلیت جدیدی به نام Proximity chat داخل بازی وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد تا علاوه بر اسکواد خودتان، با دشمن‌های نزدیک صحبت کنید و با آن‌ها از طریق وویس چت در ارتباط باشید. با این که چنین قابلیتی کاملا در بازی‌های ویدیویی جدید نیست، اما در بین بتل رویال‌ها کار متفاوتی است و حس خاصی را القا می‌کند.
یکی از بزرگترین بردهای وارزون 2 در زمینه طراحی نقشه است. نقشه جدید بازی یا Al-Mazrah واقعا طراحی جذاب و زنده‌ای دارد و مشخصا ماه‌ها برای طراحی چنین نقشه‌ای برنامه‌ریزی شده است. نقشه جدید شاید نسبت به وردانسک و کالدرا از قسمت اول وارزون، حس متفاوتی را داشته باشد، اما خیلی زود به آن عادت می‌کنید و احتمالا مثل ما آن را به شکل دیگری دوست خواهید داشت. بافت این نقشه طوری است که حس و حال نبرد در یک محیط خاورمیانه‌ای را به شما می‌دهد. چیزی شبیه به جنگ‌های مدرن وارفر که وارزون 2 به عنوان بخشی از آن، واقعا به آن نیاز دارد. از ساختمان‌های در حال ساخت که نیمه‌کاره رها شده‌اند تا محیط‌های بیابانی، رودی که دو قسمت نقشه را به هم وصل می‌کند و البته قسمتی که بازی در حالت پری گیم، به بازیکن‌ها اجازه می‌دهد تا زمان پر شدن لابی به صورت دستگرمی بازی کنند.
قسمت اول وارزون در زمان انتشار خوش‌اقبال بود و دقیقا در اولین ماه شیوع کووید-۱۹ مخاطب‌های زیادی پیدا کرد. جدا از این، ارتباط بین سازنده‌ها و بازیکن‌ها طوری بود که بازی همواره در حال پیشرفت بود و آن‌قدر آزمون و خطا روی آن انجام شد که در نهایت بازی هیچ وقت به آن پتانسیل واقعی خودش در بین عناوین بتل رویال نرسید. برای همین بود که Warzone 2 بازی مورد انتظاری بود، چرا که مخاطب‌ها انتظار داشتند تا حفره‌های بازی اول را پر کند و فرمول اصلی را متحول سازد. مشکل اینجاست که وارزون 2 هم در زمان عرضه، وضعیت بهتر که نه حتی بدتری نسبت به وارزون 1 دارد.
اگر بهترین بخش‌های وارزون 2 مثل طراحی نقشه، سیستم حرکت و المان‌های شوتینگ MW2 را کنار بگذاریم، بازی از خیلی جهات یک تجربه نه چندان پیشرفته‌تر است و حتی در مواردی مثل طراحی UI و محتوای هنگام عرضه، چیز زیادی برای عرضه به عنوان یک اثر مستقل ندارد. وارزون 2 ستون‌هایی نسبتا محکم را پایه‌گذاری کرده که برای تبدیل شدن به یک ساختمان کامل، راه درازی را در پیش دارد. جدا از بتل پس بازی که در روزهای اول خیلی‌ها را به خاطر تجربه کاربری نه چندان خوبش گیج کرده بود، منوها و حتی سیستم پیشرفت سلاح‌ها هم کمکی به ساده‌تر کردن امور نمی‌کنند. بازی به شما اجازه می‌دهد تا برای خودتان Loadoutهای مختلفی کاستومایز کنید و با پرداخت مبلغ مشخصی در هر مچ، اسلحه‌ای که شخصی‌سازی کرده‌اید را از فروشگاه‌های داخل مپ خریداری کنید. مسئله اینجاست که پروسه ارتقا دادن سلاح‌ها واقعا برخلاف MW2 در وارزون 2 آن‌قدر حیاتی نیست و خیلی وقت‌گیرتر از چیزی است که به نظر می‌رسد.
سیستم گولاگ بازی نیز تغییرات مختلفی را در خود دیده است. بازیکن‌ها پس از مرگ، به زندانی به نام گولاگ برده می‌شوند تا در یک دوئل خونین، با کشتن حریف شانس بازگشت فوری به بازی را پیدا کنند. در گولاگ وارزون 2، حالا بازیکن‌ها در تیم‌های دونفره مقابل هم قرار می‌گیرند. در این بین حتی یک سرباز جاگرنات AI هم ممکن است وارد مبارزه شود و البته بازیکن‌ها می‌توانند اسلحه و مهمات بهتری را پیدا کنند. از آن جایی که کل پروسه برنده شدن گولاگ می‌تواند از ۱۵ ثانیه تا نهایتا ۱ دقیقه طول بکشد، پیچیده‌تر کردن این سیستم تا حدی غیرضروری شده که به خاطر القای هیجان بیشتر است.
جا به جایی در نقشه وارزون 2 کار راحتی نیست و برای این که تمام نقشه را ببینید و آن را بشناسید، باید چند ساعت متوالی در مچ‌های مختلف آن را بگردید. برای این کار هم باید در قسمت‌های مختلف فرود بیایید تا بتوانید به خوبی آن را بشناسید و قسمت‌های داخلی ساختمان‌ها، نقاط کور و بهترین جاها برای تیراندازی اسنایپرها را یاد بگیرید. مهم‌تر از تمام این‌ها، بازی برای سیستم حمل و نقل اتومبیل‌ها را بار دیگر معرفی کرده که همچنان کارایی یکسانی مثل وارزون 1 دارند. شاید بزرگترین تفاوت اتومبیل‌ها در اضافه شدن دکمه‌ای باشد که به کمک آن می‌توانید از پنجره بیرون بیایید و روی سقف ماشین حرکت کنید. به این ترتیب معمولا مبارزه بین اسکوادها در اتومبیل به شکل قابل توجهی سریع‌تر و کشنده‌تر شده است.
Warzone 2 بازی مورد انتظاری بود، چرا که مخاطب‌ها انتظار داشتند تا حفره‌های بازی اول را پر کند و فرمول اصلی را متحول سازد. مشکل اینجاست که وارزون 2 هم در زمان عرضه، وضعیت بهتر که نه حتی بدتری نسبت به وارزون 1 دارد.
بیایید از عادی‌سازی انتشار نسخه‌های دوم برای بازی‌های آنلاین جلوگیری کنیم. تا اینجای کار با اورواچی روبه‌رو بودیم که نتوانست با انتشار نسخه دوم و تغییرات اعمال شده خودش را نجات دهد و حال نوبت به وارزون رسیده. شاید بزرگترین اتفاقی که برای وارزون افتاده کم شدن حجم بازی و معرفی یک تقشه جدید است. همچنان مشکلات مربوط به کم بودن TTK (Time to Kill یا مقدار زمان کشتن/کشته شدن)، نبود صدا، هکرها، پرفورمنس بد روی سیستم‌های ضعیف و… وجود دارد. نابرابری بین کاربرانی که صرفا وارزون را بازی می‌کنند و آن‌هایی که به بخش مولتی‌پلیر MW II دسترسی دارند هم یکی دیگر از مسائلی است که باعث می‌شود تجربه وارزون برخی مواقع برایتان جهنم شود. لانچ مجدد وارزون آن معجزه‌ای نبود که از بازی انتظار داشتیم و حتی مد DMZ هم نمی‌تواند تفاوتی در نارضایتی کاربران ایجاد کند.
محمدامین بهتوئی
یکی از مودهای جدیدی که خیلی‌ها برای اضافه شدن آن به بتل رویال کال آو دیوتی هیجان داشتند، حالت DMZ است. این مود بازی به شکل کاملا واضحی می‌خواهد همان کاری را با Escape from Tarkov انجام دهد که وارزون 1 با پابجی انجام داد؛ گرفتن یک ایده جذاب و تبدیل کردن آن به یک مود پرطرفدار. اگر تا به حال بازی Escape from Tarkov یا Hunt: Showdown را تجربه نکرده‌اید، احتمال دارید تا در برخورد اول با DMZ جا بخورید. این مود به شکلی طراحی شده که ۶۶ بازیکن به همراه تعداد قابل توجهی سرباز که توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شوند در نقشه حضور دارند. بازیکن‌ها در تیم‌های سه نفره بازی را شروع می‌کنند و باید سعی کنند تا از صفر برای خودشان تجهیزات و غنائم جنگی دست و پا کنند. تفاوت اصلی اینجاست که تمام پیشرفت بازیکن در این مود می‌تواند پس از مرگ از بین برود و هیچ راه بازگشتی به آن نیست. این مود همچنان جای کار زیادی دارد اما از همین حالا می‌تواند رقیبی جدی برای بازی‌هایی مثل هانت و تارکوو باشد، مخصوصا این که برخلاف آن دو بازی به صورت رایگان در دسترس کاربران قرار گرفته است.
خلاصه بگم که …
کال آو دیوتی وارزون 2 پایه‌های محکمی را بنا کرده است که با ایده‌های جدید سر جای خود قرار گرفته‌اند. مشکل اینجاست که این پایه‌ها هنوز هیچ شکل و فرم نهایی به خود نگرفته‌اند و سازنده‌های مسیری طولانی را برای عرضه آپدیت‌های مکرر، رفع مشکلات فنی و غیره دارند تا شاید وارزون 2 بتواند برخلاف قسمت اول خود از تمام پتانسیل واقعی‌اش استفاده نماید.
بازیش می‌کنم
کال آو دیوتی وارزون 2 یک بازی رایگان است که برخلاف قسمت قبلی هم حجم کمتری دارد، هم نقشه جذابتری و هم یک مود جدید به نام DMZ که می‌توانید ساعت‌ها آن را کنار دوستانتان تجربه کنید.
بازیش نمی‌کنم
وارزون 2 درست مثل بازی اول هنوز کامل نیست و به به‌روزرسانی‌های بیشتر نیاز دارد. اگر پس از بازی اول، دنبال یک تجربه کاملا جدید هستید، احتمالا از این دنباله ناامید خواهید شد. علاوه بر این، مشکلاتی مثل تجربه کاربری بد، سیستم پیشرفت در بازی و محتوای کم، از جمله مشکلاتی هستند که وارزون 2 در زمان نگارش این مطلب با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند.
-
امتیاز مجله ای سی بلاگ60 - امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک80
