نقد بازی Bloodstained: Curse of the Moon 2 – شکارچی هیولاها برای تمام فصول

طراحی مراحل بازی بسیار جالب توجه بوده و می‌توان با کاراکترهای جدید به مراحل قبلی بازگشت و یک دنیای جدید را کند و کاو کرد. با اینکه مسیرهای اصلی در بازی گنجانده شده اما چندین راه برای پیشروی در مراحل وجود دارد که الزاما از خروجی‌های اصلی نیست و گیمر می‌تواند برای خودش مراحل را چندین بار بچرخد و هربار با یک سری چالش جدید آشنا شود.

صحبت از چالش شد و باید گفت که تیم سازنده این بار برخلاف بازی قبلی، هم هوای طرفداران بازی‌های چالشی را داشته‌اند و هم هوای گیمرهای نه‌چندان سخت‌گیر. حالت آسان بازی می‌تواند گیمرهای غیرحرفه‌ای را جذب کند و حالت چالشی بازی که در آن جان کاراکترها محدود است، به واقع بسیار چالش برانگیز است. شما در بازی ممکن است با یک دست از پا خطارکردن کوچک وارد یک دره شوید و بازی را ببازید و از همین رو باید هم در بخش پلتفرمر و هم در بخش مبارزات بسیار محتاطانه رفتار کنید.

دشمنان بازی از تنوع بسیار بالایی برخوردار هستند و کشتن هر یک از آنها نیز راه و روش خود را دارد. این موضوع در باس فایت‌های بازی نیز به چشم می‌خورد اما در نهایت می‌توان تمام دشمنان و باس‌ها را با کمی تفکر و پیدا کردن فرمول چگونگی ضربه زدن به او از میان برد. با ورود شخصیت هاچی و ویژگی‌های قدرتمندانه‌ای که از خودش نشان می‌دهد نیز بازی حتی برای طرفداران عناوین چالشی نیز کمی‌ راحت شده و به نظر می‌رسد بالانس خوبی بین این شخصیت و سایر کاراکترها تدوین نشده است.

بازی Bloodstained: Curse of the Moon 2 یک متروید وانیا بی‌نظیر است که در فقدان بازی‌هایی چون کسلوانیا و بی‌کفایتی کمپانی صاحب‌اثر این برند یعنی کونامی، می‌تواند طرفداران این فرنچایز را به خود جذب کند و یاد ان را به زیبایی زنده نگه‌دارد. داستان بازی در حد و اندازه خودش یک داستان قابل قبول است و با اینکه پیچیدگی‌های زیادی ندارد ولی می‌تواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و انگیزه کافی برای ادامه دادن را به گیمر اعطا کند. بازی Bloodstained: Curse of the Moon 2 با هشت مرحله خود و قابلیت تکرار پذیری بالا، یک اثر جذاب و جمع و جور است که طرفداران قدیم و جدید را می‌تواند راضی نگه‌داشته و دنیای شیاطین را برای آنها تبدیل به مراحلی زیبا و جذاب کند.