نقد بازی Code Vein – خون‌آشام‌هایی با غلاف تمام فلزی
داستان بازی ساده شروع می‌شود، شما یک شخصیتی را هدایت می‌کنید که هیچ پیشینه‌ای از زندگی او در دسترس ندارید و در طول بازی با پیدا کردن آیتم‌هایی خاص می‌توانید به جزییات زندگی گذشته کاراکتر اصلی پی ببرید. در واقع بازی Code Vein جوری شروع می‌شود که تصور می‌کنید با یک داستان پیچیده روبرو هستید که باید آن را خودتان کشف کنید. داستان بازی با پیشروی در بازی پیچیده‌تر می‌شود و مانند تمامی انیمه‌های ژاپنی پر از صحنه‌های احساسی است. در واقع می‌توان Code Vein را یک اثر علمی-تخیلی، ترسناک و درام دانست که پایان‌بندی‌های متعددی دارد.
گرافیک انیمه‌ای بازی برخلاف دیگر بازی‌های باندای نامکو حالت سل‌شید ندارد و از خطوط تند و تیزی در طراحی کاراکترها استفاده نشده است. گرافیک بازی چیزی مابین عناوین انیمه‌ای و بازی‌هایی با گرافیک واقع‌گرایانه‌تر است و طراحی کاراکترها با وجود اینکه همچنان آن عجیب و غریب بودن انیمه‌ای را در خود جای داده ولیکن با فضای بازی‌هایی نظیر دراگون بال، فرسنگ‌ها فاصله دارد. این موضوع باعث شده که گیمرها صرفا از بین عشاق انیمه نباشند و دیگر گیمرها نیز بتوانند با اتمسفر و فضای بازی ارتباط خوبی برقرار کنند.
طراحی سیاهچاله‌ها و مراحل بازی تنوع‌هایی که باید داشته باشد را دارد و توانسته تا حد زیادی مبارزات تکراری بازی را جبران کند. حین پیشروی در این مراحل جایگاه‌هایی قرار دارند که در آنها می‌توانید یک حالی به کاراکتر اصلی بازی بدهید و به قدرت‌ها و ویژ‌گی‌های او سر و دستی بکشید. این مکان‌ها جایی برای ذخیره کردن بازی هم به حساب می‌آیند و متاسفانه همینجور خود به خود هم در طول مراحل وجود ندارند و برای باز کردنشان هم باید مشقات زیادی را پشت سر بگذارید. اساسا هیچ چیزی در بازی Code Vein به راحتی به دست نمی‌آید ولی همه‌چیز به راحتی به دست می‌رود!
