بررسی بازی Ghost of Tsushima – آرامشی در میان طوفان

در سال‌های دور، استودیوهای بازی‌سازی به جای اینکه روی یک برند تمرکز کنند و تعداد زیادی دنباله برای آن بسازند، مدام دست به خلاقیت می‌زدند و IPهای جدید معرفی می‌کردند. به لطف این موضوع، هر روز صنعت ویدیو گیم، روزی تازه و جدید بود و گیمرها می‌توانستند طعم شیرین تنوع را حس کنند.

با این حال، از زمانی که صنعت پا به سود دهی گذاشت، قدرت ریسک بازی‌سازان هم کمتر شد و بیشترشان مجبور شدند دست روی IPهایی بگذارند که فروششان تضمین شده بود.

از این جا به بعد تا حد زیادی از موج خلاقیت کم شد و هر سال مشغول بازی‌های نام‌آشنایی می‌شدیم که صرفا نسبت به نسخه‌های قبلی‌شان بهبود پیدا کرده بودند. با این حال، استودیوهایی مثل ساکرپانج در سال ۲۰۲۰ سعی دارند به ما نشان دهند که ریشه خلاقیت در استودیوها هنوز خشک نشده و می‌توان با معرفی بازی‌های جدید هم به موفقیت رسید.

از این جهت، کار استودیو ساکرپانج را باید ستود. چراکه آن‌ها نه فقط در امر معرفی یک بازی جدید، بلکه در تعریف فرمولی تازه برای بازی‌های جهان‌باز نیز عملکرد خیره کننده‌ای داشته‌اند.

بله، اشتباه نخواندید. Ghost of Tsushima بعد از Breath of the Wild مهمترین و متفاوت‌ترین جهان باز نسل را دارد. نه به خاطر اینکه دنیای پیش رویتان زیباست و با جذابیت بیش از حدش می‌تواند چشم هر مخاطبی را جادو ‌کند. نه، دنیای Ghost of Tsushima دو نکته به شدت جذاب دارد که فلسفه گشت و گذار در جهان‌های بازی که پیش از این تجربه کرده‌ایم را تغییر می‌دهد.

اولین نکته، به راهنمایی مخاطب از طریق طبیعت جذاب بازی برمی‌گردد. در Ghost of Tsushima خبری از وی‌پوینت نیست. مارکر و نشانه‌ هم به ندرت در نقشه بازی دیده می‌شود. برای همین بازی از همان اولین ساعاتش از شما می‌خواهد که به طبیعت بازی اعتماد و به کمکش مسیرتان را پیدا کنید.