بررسی بازی Serious Sam 4 – سم را زیاد جدی نگیرید

این امری طبیعی است که ببینیم بازی‌های ویدیویی تلاش می‌کنند به مرور زمان پیشرفت کنند. بتوانند برای رقبای خود قد علم کنند و طرفدارانشان را به وجد آورند. این کاملا طبیعی است که ببینیم فلان بازی آنقدر محبوب است که مایکروسافت یا سونی تصمیم به انحصاری کردنش می‌گیرند. حتی به مرور زمان برخی از بازی‌ها گذشته خود را فراموش می‌کنند و تلاش می‌کنند در قالبی جدید بتوانند تولدی دوباره را تجربه کنند.

اما در این بین بازی‌های زیادی را داریم که کاری به کار کسی ندارند. دنبال رقیب تراشی نیستند و برایشان اهمیتی هم ندارد که رقبایشان پیشرفت کرده‌اند یا نه. این دسته از بازی‌ها انگار در ته یک غار بزرگ ساخته شده‌اند. بدون اینکه بازی‌سازانشان از دنیای بیرون خبری داشته باشند و بدانند تکنولوژی چقدر پیشرفت کرده. سری بازی‌های Serious Sam نمونه بارز این دسته از بازی‌ها هستند.

هیچ المانی از هیچ سبک دیگری وجود ندارد. درواقع ما با یک شوتر اول شخص کلاسیک طرفیم که کاملا به ریشه‌های این سبک پایبند است. Sam Stone یا کارکتر اصلی سری بازی‌های Serious Sam که به خاطر صدای خشن، چهره سنگی و احساساتی که در وجودش خشکیده و دیگر وجود ندارد معروف است برگشته تا بتواند باز هم انسان‌ها و کره زمین برابر حمله آدم فضایی‌ها دفاع کند. آدم‌ فضایی‌هایی که طی این سال‌ها تغییر زیادی نکرده‌اند و همچنان با همان شکل و فرم ۱۹ سال پیش در محیط دیده می‌شوند.

سم دست کمی از دانته محبوب و معروف سری Devil May Cry ندارد. آن طرف دانته است و غول‌ها و شیاطین غول پیکری که نادیده گرفته و حتی به تمسخر کشیده می‌شوند. این طرف هم سم است و آدم فضایی‌هایی که نمی‌توانند هیچ دلهره‌ای در وجودش ایجاد کنند. شاید دلیل موفقیت سم همین کله‌شقی اوست. بهرحال چه کسی جرئت و توانایی این را دارد تا به تنهایی جلوی لشگری از دشمنانی عجیب و غریب بایستد و شکستشان دهد؟

اگر قسمت‌های پیشین Serious Sam را تجربه کرده باشید می‌دانید که قرار است در قسمت چهارم با چه چیزی مواجه شوید. این مسئله هم نکته‌ای مثبت است، هم منفی. چرا که Serious Sam 4 از نظر گیم‌پلی هیچ تفاوتی با نسخه‌های پیشین ندارد و تنها کمی روان‌تر شده. نه قابلیت سُر خوردنی به بازی اضافه شده نه حرکاتی پارکور که به شما اجازه دهند با آزادی عملی بیشتری دشمنانتان را سلاخی کنید. تنها کاری که انجام می‌دهید بالا و پایین پریدن و دویدن است. البته به اضافه هدف‌گیری و شلیک که ۹۹ درصد بازی را به خود اختصاص داده.

شاید این مسئله را وفاداری به ریشه‌های سری تلقی کنید. اما اگر قرار است هرقسمت از بازی همان تجربه قسمت پیشین باشد، دیگر چه نیازی به انتشار نسخه‌ای جدید است؟ دقیقا همان اعتراضی که نسبت به EA و سری فیفا مطرح می‌شود. مهم نیست شما Serious Sam 4 را بازی کنید یا ۳. تفاوت‌ها آنقدر کم هستند که می‌توانیم از آن‌ها به عنوان یک پچ یا بروزرسانی بزرگ یاد کنیم. وقتی پس از ۹ سال قسمت جدیدی از یک بازی را تجربه می‌کنیم، حداقل انتظارمان دیدن تغییراتی رو به جلو است.

متاسفانه این مسئله درخصوص Serious Sam 4 صدق نمی‌کند. Serious Sam 4 درواقع نسخه بهبود یافته Serious Sam 3 است. باگ‌های محیطی کمتر شده، جلوه‌های بصری بهبود پیدا کرده، سلاح‌های جدید به بازی اضافه شده، محیط بازی بزرگ‌تر شده و تعداد دشمنانی که با آن‌ها مواجه می‌شوید افزایش پیدا کرده و… . هیچ نشانه‌ای از دانلود کردن ۵۰ گیگ بازی جدید نیست. انگار یک آپدیت ۵ گیگی برای قسمت سوم دانلود کرده‌اید تا شاهد بهبود فنی آن باشید.

از طرفی می‌بایست به این نکته توجه کنیم که مشغول تجربه Serious Sam 4 در سال ۲۰۲۰ هستیم. اگر متوجه می‌شدیم که قرار بوده Serious Sam 4 در سال ۲۰۱۲ منتشر شود، اما فایل‌های بازی گم شده‌اند و دوباره در سال ۲۰۲۰ پیدا شده‌اند قضیه فرق می‌کرد. اینطوری می‌توانستیم خودمان را توجیه کنیم که بازی در اصل برای ۸-۹ سال گذشته است و طبیعی است که تمام بخش‌هایش تا این حد قدیمی و از مد افتاده باشد.

• 

• 

اما اینطور نیست و این حقیقتی است که باید پذیرفت. Serious Sam 4 هنوز کات‌سین‌های کلیشه‌ای بازی‌های قدیمی را به تصویر می‌کشد، تکسچرهایش ناقص است و انیمیشن مربوط به آدم فضایی‌هایش هیچ تفاوتی با گذشته نکرده‌اند. حتی خبری از چند انیمیشن برای لحظه مرگ دشمنانتان نیست و اگر آن‌ها را Melee هم کنید، همواره یک انیمیشن ثابت به شما نمایش داده می‌شود. درواقع هیچ خبری از ذوق و انگیزه در ساخت Serious Sam 4 دیده نمی‌شود. انگار استودیو Croteam مجبور بوده قسمت چهارم را منتشر کند و با بی‌خیالی تمام همه چیز را کپی – پیست کرده.

تنها بخش جدیدی که در Serious Sam 4 به شما چشمک می‌زند کو-آپ آنلاین آن است. جایی که می‌توانید همین خط داستانی را با چهار نفر دیگر به صورت آنلاین تجربه کنید. البته هیچ خبری از همکاری تیمی و حتی قابلیت‌های ساده‌ای که در بخش کو-آپ بازی‌های دیگر می‌بینیم نیست. هر کس برای خودش بازی می‌کند و حتی اگر بمیرد یا آسیب ببیند، نیازی به ریوایو کردن یا ری‌اسپاون کردن ندارد. مستقیما به بازی برمی‌گردد و کارش را ادامه می‌دهد. درواقع تنها چیزی که در این بخش لذت‌بخش و متفاوت ظاهر می‌شود حضور دوستانتان در کنارتان است. نه هیچ قابلیت یا المان جدیدی از بازی.

بحث طرفداری جداست. شما فارغ از تمام مشکلاتی که بازی محبوبتان دارد آن را تجربه می‌کنید و کاری هم به نقدهای منفی و اعتراض منتقدین ندارید. قسمت چهارم Serious Sam رو به جلو حرکت کرده، اما با گامی بسیار کوچک. نه آن چیزی که بعد از ۹ سال انتظار داشتیم. این بار می‌توانید گیم‌پلیی روان‌تر، محیط‌هایی بزرگ‌تر، موج‌هایی وسیع‌تر از دشمنان و تنظیمات گرافیکی متنوع را تجربه کنید. Serious Sam 4 با تمام وجود به ریشه‌های این سری پایبند است و اگر این چیزی است که شما دنبالش هستید، خیالتان راحت باشد.

اما اگر طرفدار این سری نیستید و می‌خواهید از قسمت چهارم کار را شروع کنید چی؟ آیا Serious Sam 4 می‌توانید به خوبی این سری را به شما معرفی کند و تبدیل به خاطره‌ای خوش در ذهنتان شود؟ اصلا و ابدا. Serious Sam 4 عنوانی است با استانداردهای ۱۰-۱۵ سال پیش. عاری از هرگونه مکانیزم و المان امروزی، خشک و کاملا خطی. اگر به تجربه این دسته از شوترها علاقه‌مندید، می‌توانید سراغ DOOM و DOOM Eternal بروید که کاملا امروزی و فوق‌العاده محسوب می‌شوند.

---