بررسی بازی MediEvil – شوالیه دست و پاچلفتی
لوکیشینی به اسم «سری قهرمانان» یا به بیان فرنگی، Hall Of Heroes نیز در بازی وجود دارد که به نوعی نقش هاب بازی را ایفا می‌کند و گیمر می‌تواند در آنجا به یک سری قابلیت‌های جدید دست پیدا کند. متاسفانه این قابلیت‌ها هم موارد دندان‌گیری نیستند و به جز تیر و کمان (که البته آنچنان ضعیف است که رسما در میدان مبارزه نقشی ندارد) بقیه موارد هیچ کاربردی ندارند.
در نهایت باید گفت که سازندگان ریمیک جدید MediEvil ، بدون هیچ ریسک‌پذیری به سراغ بازسازی این عنوان رفتند و با خیال اینکه در این زمانه، دور دور ریمیک‌ها و ریمسترهاست؛ بیخیال افزودن عنصر خلاقیت در شریان‌های یک بازی متعلق به بیست سال پیش شده‌اند. بازی جدید MediEvil بیشتر از آنکه یک بازسازی کامل باشد، شبیه یک پچ آپدیت سمعی و بصری عمل می‌کند که ریخت و قیافه بازی قدیمی را به عناوین امروزی شبیه ساخته ولی ریشه‌های کهنگی آن دورش را سفت گرفته‌اند و مانع از تبدیل شدن کاملش به یک بازی خوب امروزی می‌شوند.
از آنجایی که سر دنیل (قهرمان بازی) یک شخصیت فوق دوست‌داشتنی است، از اتفاقی که برای بازسازی آن پیش آمده شخصا ناراحت هستم ولی از آنسو ایمان دارم که سونی می‌تواند به این شوالیه روانی، یک شانس دوباره بدهد. بازسازی قسمت دوم (که برخلاف بسیاری از دنباله‌ها، به مراتب از قسمت اول بهتر است) می‌تواند فرصت مجددی برای احیای یک فرنچایز قدیمی باشد، هرچند تا لحظه نگارش این مطلب خبری از بازسازی قسمت دوم نیست ولی می‌توان دعا کرد که چنین اتفاقی بیفتد و سازندگان از اشتباهات بازسازی فعلی خود، درس عبرتی بگیرند و گیمرها را به سمت یک بازی معمولی سوق ندهند، بلکه یک شاهکار پلتفرمر-اکشن را برای آنها به ارمغان بیاورند.
