بررسی بازی Ghostrunner 2

گاهی اوقات سر و کله آثاری پیدا می‌شود که از آن‌ها انتظار چندانی ندارید، با این وجود پس از تمام کردنشاش چنان حس رضایتی بهتان دست می‌دهد که از آن‌ها به عنوان یکی از متفاوت‌ترین و برترین بازی‌های خود یاد می‌کنید.

قسمت اول گوست رانر یکی از همین بازی‌ها به شمار می‌رود که با وجود آن که خیلی بی سر و صدا با آن آشنا شدم، اما خیلی زود به یکی از دوست‌داشتنی‌ترین آثار پلتفرمری شد که تا به حال تجربه‌کرده‌ام. امروز قرار است تا با هم، سری به قسمت دوم این بازی بزنیم. اثری که قصد دارد تا نسخه قبلی را گسترش دهد. با مجله ای سی بلاگ و بررسی این بازی، همراه باشید.

گوست رانر ۲ به خوبی از فرهنگ‌ کشورهای شرقی در داستان خود استفاده می‌کند و به عباراتی چون «بوشیدو»، معنای تازه‌ای می‌بخشد که اگر از طرفداران این گونه اثار باشید، بازی شما را حسابی به خود جذب خواهد کرد. با این وجود، قطعا داستان بهترین دلیل برای تجربه گوست‌رانر نیست و احتمالا شما، طرفدار گیم‌پلی سریع و دیوانه‌وار بازی قبلی این سری هستید که این بررسی را مطالعه می‌کنید و منتظر تجربه نسخه جدید هستید.

گیم‌پلی بازی در نسخه قبلی با وجود قابلیت‌های نه‌چندان زیاد جک، وابسته به مهارت بازیکن و خصوصا استفاده درست از پلتفرم‌ها در سرعت بسیار بالا بود. بازی جدید با حفظ برخی از المان‌های قبلی سعی دارد تا تجربه‌ای متفاوت را برای شما به ارمغان بیاورد که در برخی موارد عالی و در برخی موارد قابل قبول ظاهر می‌شود.

راحت بگویم؛ از بازی اینطور به نظر می‌رسد که سازندگان قصد داشتند تا ایده‌های مختلفی را در بازی قرار دهند. از آن‌ جا که تعداد این ایده‌ها زیاد بوده، در هر یک از میشن‌های بازی شاهد یک مکانیزم جدید هستیم که از آن ایده‌ها نشات گرفته و متاسفانه در مرحله بعدی، قابلیت جدیدتان به طور کلی فراموش شده و قابلیت جدیدی در اختیارتان قرار داده می‌شود. تعداد پلتفرم‌ها و موانع بیشتر شده و بازیکن مجبور به استفاده مداوم از قابلیت‌هایی چون پرتاب شوریکن و نامرئی شدن می‌شود. در کل، پازل‌های پارکور محور بازی فوق‌العاده هستند، اما اندکی سرعت شما را کند می‌کند که این ویژگی چندان به مذاق من خوش نیامد.

اما در بخش مبارزه و استفاده از کاتانا، دوباره شاهد دشمنانی عموما تکراری هستیم که نهایتا از نظر شکل ظاهری متمایز از هم می‌شوند. بازی سعی داشته که با قرار دادن باس‌هایی انصافا نفس‌گیر به مبارزات تنوع ببخشد که تا حدودی موفق بوده و در کل، چه کسی است که از تکه تکه کردن دشمنان مختلف با کاتانا و استفاده از ابزارهای نینجایی لذت نبرد؟ اما گل سرسبد بازی به موتوری می‌رسد که در اواسط تجربه خود پیدا می‌کنید و لذت مبارزات و گشت و گذار در مناطق نیمه آزاد بازی پس از آزاد کردن این موتور به اوج خود می‌رسد.

گاز را تا ته بگیرید و با استفاده از بوستر موتور، سرعت خود را به 250 کیلومتر بر ساعت برسانید و در ادامه از دیوار عمود بالا بروید و با انجام یک حرکت آکروباتیک موتور خود را به سمت دشمن پرت کرده، از مسلسل روی آن استفاده کنید و یا حتی با استفاده از کاتانای خود به یک نینجای موتور سوار مبارز تبدیل شوید.

شروع خطر اسپویل (هرچند کوچک)

البته که این موتور تنها سورپرایز بازی نیست و در ادامه، بازی به شما وینگ‌سوتی اهدا می‌کند که می‌توانید به کمک آن از روی ساختمان‌ها بپرید و پرواز کنید و به شوالیه تاریکی تاور تبدیل شوید. متاسفانه استفاده از این وینگ سوت صرفا به یک میشن خلاصه می‌شود.

پایان خطر اسپویل

بازیکن می‌تواند با گشت و گذار در محیط، آیتم‌های مختلفی از جمله کاتانا‌های مختلف، اسکین برای دست رباتی شما و در نهایت پوسته‌های قابل استفاده روی موتور جک به دست آورد.همچنین آیتم‌هایی در محیط وجود دارد که با به دست آوردن آن می‌توانید مادربرد جک را ارتقا دهید و از این رو، اسکیل‌های مختلفی که خریداری کرده‌اید را به جک متصل می‌کنید و قابلیت‌های جدیدی را بدین شکل به دست خواهید آورد.

گرافیک بازی از نظر بصری و البته نورپردازی فوق‌العاده است. مناظر هلوگرافی در پارک‌های تاور و چراغ‌های نئونی و بازتاب آن‌ها روی چاله‌های آب خیابان‌ها و کوچه‌پس کوچه‌ها و غروب آفتاب رادیواکتیوی مناطق خراج تاور واقعا چشم نواز است.

جالب است بدانید این عنوان به خوبی روی رایانه‌های شخصی بهینه‌سازی شده، طوری که با متوسط‌ترین سیستم، بهترین خروجی را دریافت می‌کنید و در صورتی که یک سیستم پایین رده دارید، باز هم یک تجربه سرگرم‌کننده و قابل قبول برای شما در نظر گرفته شده است. طراحی چهره‌ها در برخی مواقع واقعا بد است، البته که خیلی از این قسمت انتظاری نمی‌رفت و در ادامه، بد نیست به برخی از باگ‌های جزئی اما آزاردهنده اشاره کنیم که تجربه بازی را مختلف می‌کند.

برای مثال گاهی چرخ‌های موتورتان در زمین فرو می‌رود و گاهی خود شما از ماتریکس بازی خارج می‌شوید و در یک جهان بی انتها سقوط می‌کنید که آزاردهنده ظاهر می‌شود. بازی از نظر موسیقی بسته به میشن ترک‌های مختلفی را برای شما پخش می‌کند که برخی از آن‌ها واقعا شنیدنی هستند و بر سرعت مبارزات می‌افزایند، اما خصوصا در مراحل خارج از تاور میشن‌هایی پیش می‌آید که موسیقی درست و درمانی ندارند و این موضوع برای چنین اثری نا‌امید کننده ظاهر می‌شود.

در نهایت بد نیست از صداگذاران بازی تقدیر کنم که به شکلی فوق‌العاده سعی در ارائه کاراکترهایی داشتند که در اکثر مواقع صرفا صدای آن‌ها را می‌شنویم و با این وجود به شکلی هنرمندانه می‌توانیم عواطف و احساسات آن‌ها را درک و باور کنیم.