بررسی بازی Star Wars Jedi: Fallen Order – نیرو همراهت باد
احتمالا بزرگ‌ترین انتقادی که می‌توان به طراحی مراحل و محیط‌های Star Wars Jedi وارد کرد، نبود قابلیت Fast Travel باشد. به سبک بون‌فایرهای سری سولز، نقاط معینی از نقشه به ذخیره بازی و ارتقای قابلیت‌ها اختصاص یافته و در هر سیاره حداقل چند ده عدد از این چک‌پوینت‌ها قرار دارد، اما افسوس که نمی‌توانید به صورت سریع میان آن‌ها جابه‌جا شوید. Fallen Order گاهی چهره زشتش را نشان‌تان می‌دهد و این را القا می‌کند که سازندگان تمام تلاش خود را کرده‌اند تا گیم‌پلی را طولانی‌تر از آنچه واقعاً هست جلوه دهند و شما را به رفت و آمد هرچه بیشتر مجبور کنند.
در نبود فست تراول، به دفعات پیش می‌آید که مسیرهایی طولانی را دوباره و دوباره طی می‌کنید و با دشمنانی تکراری، دوباره و دوباره می‌جنگید. البته ترفندهایی برای جبران این مشکل وجود داشته و گرچه اندکی جواب می‌دهند، اما این حس رخوتی که هر از چندگاهی به سراغ‌تان می‌آید را برطرف نمی‌کنند؛ به عنوان مثال میان‌برهایی در نقاط مختلف نقشه تعبیه شده که پیمودن همین مسیر را در دفعه بعدی تسریع می‌کند. اما به ازای هر میان‌بر، این شرایط هم وجود دارد که فلان مرحله را تا انتها رفته‌اید و حالا برای بازگشت به فضاپیما، باید تمام مسیری که با گاه با دشواری طی کرده‌اید را مجدداً طی کنید.
البته که اجازه ندهید استفاده‌ام از کلمه «دشواری» به اشتباه بیندازتتان. اگر از رخوت بازگشت مسیرها بگذریم، راه‌های پر پیچ و خم و گاه عمودی Fallen Order به زیبایی طراحی شده‌اند و در واقع به شکلی ماهرانه به چالش می‌کشندتان. برخی از سکانس‌های پلتفرمینگ آنقدر ظریف از آب درآمده‌اند که ناخودآگاه یاد آنچارتد می‌افتید و وقتی توانایی‌های نیرو، دویدن روی دیوار و دابل جامپ هم وارد ماجرا می‌شود، می‌توانید از تصور حضور خودتان به جای یک جدای واقعی لذت ببرید.
